Βραδινοί αναστεναγμοί

Ήταν ξαπλωμένος από πάνω της, το βάρος του στηριζόταν στα χέρια του, το μέτωπό του ακουμπούσε απαλά στο δικό της. Με τους μηρούς του πατημένους στενά ανάμεσα στους δύο της, ξάπλωσε σπρωγμένος στη ζέστη της, έχοντας ανάγκη μόνο ένα πράγμα από εκείνη. Σκύβοντας προς τα κάτω για να ακουμπήσει τα χείλη του στα δικά της, τραβήχτηκε πίσω και κλείδωσε τα μάτια. Ρίχνοντας ένα απαλό φιλί στη μύτη της, ρώτησε απαλά: “Ναι;”.

Κώδικας γι’ αυτούς, κώδικας που είχαν αναπτύξει λίγο πριν από αυτή τη συνάντηση και προοριζόταν να χρησιμοποιηθεί όταν εκείνη πήγαινε σπίτι. Ένα απλό μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και από τους δυο τους που έδειχνε αν αυτή η συνάντηση ήταν αυτό που περίμεναν, που ήλπιζαν, που χρειάζονταν. Φέρνοντας νωχελικά το χέρι της από τη μέση της πλάτης του στον ώμο του και πάλι κάτω, χαμογέλασε, με την ελάχιστη κίνηση των χειλιών της. “Ναι.”

Ήταν ό,τι χρειαζόταν, ό,τι περίμενε. Είχαν κάνει τόσο απίστευτη υπομονή, χρειαζόταν να σιγουρευτούν ότι ο χρόνος ήταν σωστός. Για κάτι που θα μπορούσε να είναι είτε μια ώρα είτε πέντε λεπτά, είχαν ξαπλώσει ο ένας δίπλα στον άλλο, με τα χέρια να κινούνται πάνω στο δέρμα, αργά, απαλά. Χωρίς πίεση, χωρίς βιασύνη, χωρίς προσδοκίες. Ζώντας εκείνη τη στιγμή, κάθε τους ανάσα ήταν έντονα αισθητή, κάθε τους κίνηση επικοινωνούσε αυτά που απέφευγαν να πουν δυνατά. Στο απαλά ψιθυριστό “ναι” της, έμπλεξε τα δάχτυλά του με τα δικά της, ακουμπώντας τα στο μαξιλάρι δίπλα στο κεφάλι της. Πιέζοντας απαλά προς τα εμπρός, γλιστρώντας αργά μέσα της, ένιωσε την ανάσα της να την εγκαταλείπει ασθμαίνοντας.

Κάτω από εκείνον, εκείνη έμεινε άναυδη. Για χρόνια, τον γνώριζε, τον αγαπούσε. Είχε γράψει και ξαναγράψει αυτή τη συνάντηση τόσο συχνά στο μυαλό της που είχε παραιτηθεί από το να γίνει ποτέ πραγματικότητα. Αλλά πριν από λίγους μήνες, σταμάτησαν να χορεύουν γύρω από αυτό που ήταν εκεί από την αρχή και πήραν τη συνειδητή απόφαση να δουν τι τους επιφύλασσε το μέλλον. Οι ώρες συζήτησης που πέρασαν προσπαθώντας να αποτρέψει ο ένας τον άλλον από την ανάγκη που ένιωθε τόσο έντονα απέτυχαν. Σε αυτούς τους λίγους μήνες, ήταν πιο ειλικρινείς απ’ ό,τι σε οποιαδήποτε σοβαρή σχέση είχε κάνει ο ένας από τους δύο για όλα τα έξι χρόνια κατά τα οποία γνώριζαν ο ένας τον άλλον. Ομολογώντας πράγματα που οποιοσδήποτε άλλος θα κρατούσε προσεκτικά κλειδωμένα και ξεχασμένα, παραδεχόμενοι παλιές ατασθαλίες, παραδεχόμενοι ακόμη και αγάπες που είχαν και είχαν απορριφθεί. Για έξι χρόνια, ένιωθε πιο άνετα μαζί του από οποιονδήποτε άλλον, αλλά ποτέ δεν πίστεψε πραγματικά ότι η αγάπη που ένιωθε γι’ αυτήν ήταν αληθινή. Τους τελευταίους μήνες είχε αρχίσει πραγματικά να νοσταλγεί το “σπίτι” της μαζί του και τώρα, με εκείνον να κινείται τόσο αργά, προσεκτικά μέσα της, ένιωθε τον εαυτό της να ορμάει βιαστικά προς το μέρος του, να τον αγαπάει με ό,τι είχε, όλος της ο κόσμος να περιορίζεται μόνο στους δυο τους, δημιουργώντας ένα μέρος όπου υπήρχαν μόνο αυτοί. Σπίτι.

Γλιστρώντας τους αστραγάλους της στο πίσω μέρος των μηρών του και σηκώνοντας το κεφάλι της για να πιέσει ένα φιλί στον λαιμό του, τον τράβηξε πιο μέσα της. Έπρεπε να κινηθούν αργά, δόξα τω Θεώ. Δεν μπορούσαν να το επισπεύσουν, ακόμα κι αν το ήθελαν, αλλιώς θα την πλήγωνε.

Λίγο-λίγο μπήκε μέσα της, φιλώντας τα χείλη της, το μάγουλο, τη μύτη, το πηγούνι. Ψιθυρίζοντας ξανά και ξανά πόσο όμορφη ήταν, πόσο απίστευτα ένιωθε γύρω του, πόσο πολύ την αγαπούσε. Γλιστρώντας τα χέρια του κάτω και πίσω από την πλάτη της, αγκυροβόλησε με τους ώμους της, τραβώντας την σφιχτά πάνω του πριν τη φιλήσει βαθιά και σπρώχνοντας τον εαυτό του στα βάθη του σώματός της. Απομακρυνόμενος από το στόμα της για αρκετή ώρα ώστε να βεβαιωθεί ότι το βογγητό της ήταν από ευχαρίστηση και όχι από πόνο, δάγκωσε απαλά το κάτω χείλος της, ενώ τραβήχτηκε ελαφρώς έξω από το σώμα της, και στη συνέχεια πιο δυνατά καθώς χτύπησε ξανά μέσα της.

Χαμένη στην πλήρη βύθιση στην αίσθηση, δεν μπορούσε να κάνει τίποτα άλλο παρά να αισθάνεται. Το σώμα της σφιχτό γύρω του, γεμάτο- το μυαλό της θολό, ένιωθε το σώμα της να διαστέλλεται σαν να μπορούσε να εκραγεί. Περισσότερο από το σεξ, αυτόν μέσα της- ένιωθε εντελώς γεμάτη από αυτόν, σαν να είχε μετακινηθεί μέσα της όχι μόνο οικεία αλλά και συναισθηματικά.

Η υπομονή του έφυγε, η ανάγκη της σε επίπεδα ρεκόρ, άφησαν την επιθυμία να κινηθεί αργά. Άρχισε να τραβιέται προς τα πάνω για να ανταποκριθεί στις ωθήσεις του- εκείνος άρχισε να χτυπιέται πάνω της. Τα απαλά γλυκά βογγητά έγιναν σχεδόν λαρυγγιστικά καθώς κινούσαν τα σώματά τους με κάθε δυνατό τρόπο για να κάνουν τον άλλον να λαχανιάζει, να βογκάει, τελικά να εκρήγνυται. Κυλώντας τους γοφούς της από κάτω του, με τα χέρια της μια συνεχή κίνηση στο δέρμα του, του ψιθύριζε, τον παρακαλούσε να μην κρατηθεί, του έλεγε πόσο απίστευτα ένιωθε μέσα της, πόσο ολοκληρωτικά γεμάτη από αυτόν ήταν, πόσο πολύ τον αγαπούσε- πιο δυνατά, πιο βαθιά… περισσότερο.

Γονάτισε από πάνω της, γλιστρώντας τα χέρια του κάτω από τους γοφούς της για να τη σηκώσει σφιχτά πάνω του. Καθώς τα πόδια της κλείδωσαν γύρω από την πλάτη του, άφησε τα χρόνια της ανάγκης και τα έριξε όλα αυτά σε κάθε ώθηση, σε κάθε χτύπημα του δέρματος πάνω στο δέρμα. Γαμώντας την σχεδόν τόσο δυνατά ώστε να αφήσει μελανιές, γλίστρησε τα χέρια του πιο ψηλά στην πλάτη της, κοντά στους ώμους της. Τη σήκωσε για να καθίσει καβάλα στην αγκαλιά του, τύλιξε τα χέρια του γύρω από τους ώμους της, τραβώντας την πάνω του καθώς την έσπρωχνε δυνατά.

Όσο βίαιη και αν ήταν η διεκδίκηση του σώματός της, εκείνη μετά βίας μπορούσε να βογκήσει. Κάθε θόρυβος που έκανε φαινόταν να περνάει με το ζόρι μέσα από ένα λαιμό χωρίς αέρα. Δεν υπήρχαν λέξεις, δεν υπήρχαν διακριτοί ήχοι. Μόνο οι θόρυβοι μιας γυναίκας που είχε καταληφθεί πλήρως. Τα νύχια που άφηναν βαθιά κόκκινα ίχνη στην πλάτη του και τα περιστασιακά σημάδια δαγκώματος ήταν οι πληγές μάχης μιας ανάγκης που αρνήθηκε για πάρα πολύ καιρό.

Σύντομα ξάπλωσε ανάσκελα, τραβώντας την από πάνω του, ώστε τα στήθη της να βρίσκονται μια ανάσα μακριά του. Πιάνοντας μια θηλή ανάμεσα στη γλώσσα και τα δόντια, τη γάμησε πιο αργά, και οι δυο τους πάλευαν να αναπνεύσουν, τόσο έντονα είχαν γίνει. Σπρώχνοντάς την να γείρει προς τα πίσω , τα χέρια στους μηρούς του, κράτησε τους γοφούς της και λικνίστηκε πάνω της πριν μετακινήσει το χέρι του για να περάσει τον αντίχειρά του πάνω από την κλειτορίδα της, στέλνοντας την αναπνοή της ακόμα πιο ασταθή. Με μια σιωπηλή κραυγή, ένιωσε το σώμα της να σφίγγεται βασανιστικά και μετά να γίνεται όμορφα υγρό γύρω του. Συνέχισε να λικνίζεται μέσα της μέχρι να σταματήσει το σφίξιμο, κρατώντας τη δική του αναπνοή, αναγκάζοντας τον εαυτό του να μην τελειώσει πολύ σύντομα.

Καθώς συνήλθε, έπεσε μπροστά, τα μαλλιά της ένα κουκούλι για να κρυφτούν. Τη φίλησε βαθιά και μετά της ψιθύρισε ξανά πόσο όμορφη ήταν, πόσο έντονα ερωτική, απίστευτα αισθησιακή. “Σ’ αγαπώ” ψιθύρισε.

“Ναι” με ένα απαλό βογγητό, “ναι ναι ναι ναι”. Ικανοποιημένη και ακόμα πεινασμένη, γύρισε τους γοφούς της πάνω του ξανά. Τσιμπώντας τον λαιμό του ακριβώς πάνω από την κλείδα του, ψιθύρισε: “Θέλω να σε νιώσω να τελειώνεις μέσα μου. Θέλω τα πάντα”.

Ανατρίχιασε από κάτω της, έπιασε τους γοφούς της και βυθίστηκε βαθιά δύο, τρεις φορές πριν το σώμα της σφίξει ξανά σφιχτά (ή με την ίδια ένταση από πριν) και χάσει τη μάχη. Με έναν ήχο από βαθιά μέσα του, αφέθηκε ελεύθερος, έχυσε κάθε ικμάδα του εαυτού του στο σώμα της, την ένιωσε να τον τραβάει πιο βαθιά, άκουσε το μουρμουρητό της απόλαυσης. Για ώρες (ή μήπως ήταν πραγματικά μόνο δευτερόλεπτα) έχυνε μέσα της, κατακλυζόμενος εντελώς από κάθε αίσθηση.

Την τράβηξε προς τα κάτω για να ακουμπήσει στο στήθος του, περνώντας τα δάχτυλά του πάνω στη σπονδυλική της στήλη, κάνοντάς την να γελάσει απαλά, ψιθύρισε ξανά: “Σ’ αγαπώ”.

Χαμογελώντας για άλλη μια φορά, έγραψε “Σ’ αγαπώ” στο δέρμα του στήθους του με την άκρη του δαχτύλου της και μετά, ρίχνοντας ένα φιλί στα χείλη του, είπε: “Ναι”.

Αν θέλετε να γνωρίσετε γυναίκες για να περάσετε καυτές στιγμές μαζί τους, δείτε τις ερωτικές αγγελίες μας.